بررسی گذر زمان بر صنعت نساجی

بافتن و دوختن تن پوش از جمله نيازهاي نخستين بشر بوده است، ولي اين که در چه زماني تن پوش گياهي و سود جستن از پوست نباتات و حيوانات براي پوشش بدن ، به صورت تن پوش پارچه اي درآمده و بشر پيروز به فراگرفتن فن بافندگي شده است به درستي روشن نيست . 

ریسندگی در گذر زمان

بافندگی در گذر زمان

به دليل خصوصيات فيزيکي الياف و منسوجات و گزند پذيري آنها از حشرات و آب و هوا ، نمونه هاي قبل از تاريخ منسوجات بسيار نادر است . قديمی يترين آثار بجا مانده از بافندگي به عصر سنگ (عصر حجر) در حدود پنج هزار سال قبل از ميلاد مسيح ميرسد . در مصر باستان پنبه ، پشم ، ابريشم و کتان بکار برده مي شده است .پنبه سه هزار سال قبل از ميلاد مسيح در هندوستان توليد و مصرف مي شده و توليد ابريشم در تقويم هاي چيني تقريبا در همين دوران ثبت گريده است .
بسياري از پارچه هاي اوليه که با روش هاي ابتدايي بافته شده اند داراي زيبايي و پيچيدگي خاص بوده و هر کدام داراي انواع گوناگوني از طرح ها و رنگ هاي مربوط به شرايط محل مي باشند . رنگرزي و چاپ از قديم الايام وجود داشته و آثاري از پارچه هاي رنگ شده در خرابه هاي رم مربوط به دو قرن قبل از ميلاد يافت شده است . آثار بدست آمده در هندوستان ، چين و مصر نيز نشان دهنده وجود چاپ و رنگرزي در سه تا پنج هزار سال قبل از ميلاد مسيح مي باشد . منسوجات قديمي ايراني اقلامي از قبيل پارچه هاي ساده تا قالي ها و پرده هاي منقوش و تجملي را شامل مي شود.